De eerste stap in 2018

Op 9 januari 2018 hadden we een druk bezochte nieuwjaarsreceptie waar medewerkers en externen elkaar op een hele plezierige wijze ontmoetten. Het gonsde van de gezellige gesprekken en het plezier spatte er af.

Werkplezier is een belangrijk thema binnen VCO. Men heeft aandacht voor elkaar. Het is een prachtige club mensen waar ik onderdeel van mag zijn.

De tandenborstels op tafel riepen vragen op... ik vroeg de medewerkers waarom ze dachten dat ze er stonden. Er kwamen prachtige associaties als ‘We gaan de zaak op poetsen!’ en  ‘We beginnen fris aan het nieuw jaar.’ Ik mocht uitleggen dat je een tandenborstel niet uitleent en elke drie maanden neem je een andere. Dit geldt ook voor wachtwoorden in het kader van informatie beveiliging en privacy. Een hot item voor 2018. Geregeld willen we onze mensen hier op ludieke wijze aan herinneren.

De traditionele nieuwjaar speech stond dit jaar in het teken van ‘Waarom?’ Waarom ben je meester of juf geworden? Prachtig om te horen dat mensen kinderen willen helpen hun talenten te ontdekken, goed onderwijs willen geven, kinderen met plezier naar school willen laten gaan. Zelf had ik vroeger een meester die prachtig kon vertellen. Dat wilde ik ook. Bijzonder om nu nog volwassen mannen en vrouwen van 36 tegen te komen, die vragen of ik nog wel eens over Sjakie en Evelien vertel. Dat ze dat altijd zo mooi vonden.

Ik wilde kinderen helpen hun dromen te realiseren. Rockli wilde Nederlands kampioen karten worden. Dat is hem gelukt. Rockli heeft nu een bedrijf waarin hij kinderen helpt diezelfde droom te realiseren. Alfred wilde piloot worden en vliegt nu voor de MAF dokters door Afrika. Annamarie wilde zuster worden en werkt nu voor Artsen zonder Grenzen. Harry wilde loonwerker worden en in een Mercedes rijden en ook dat is gelukt. Carolien wilde iets met bloemen, maar niet achter de kassa. Carolien heeft nu een bloemenwinkel waarin mensen in vertrouwen zelf afrekenen zonder iemand achter de kassa. Zo maar een paar voorbeelden van kinderen die hun dromen waar konden maken. En ik kan er nog wel honderd opnoemen. Ze hebben het zelf gedaan, doordat ze wisten wat ze wilden en lef hadden om het te gaan doen. Echt top!

Het jaarthema van VCO is professionalisering. ‘Het zijn de kleinste stapjes die de grootste doelen realiseren’. Het gaat om lef! Initiatief nemen. Durven doen. Kinderen helpen door goed onderwijs wereldburgers te worden. 

Daarna hebben we snel de actielijnen voor de stichting bekeken voor komend jaar. Maar ik geloof dat leerkrachten denken: ‘Regel jij dat maar en laat ons lesgeven.’ Dat gaan we doen.

Om 18.00 uur ging ieder zijns weegs en zat ik nog even na te genieten. Wat een mooie club mensen. Wat een drive om kinderen te helpen, spat er van deze groep af. 2018 wordt een fantastisch jaar.

Wat is jouw volgende stap?

Geurt Morren

Voorzitter College van Bestuur

Kinderen spiegelen ons gedrag

Iedereen doet het – bewust of onbewust – deel je kennis en gedrag. Je geeft en je ontvangt. Naast kennis, deel je zo veel meer. Je deelt bijvoorbeeld ook vaardigheden. Hoe leer je en welke leerstrategieën gebruik je? Hoe ga je met elkaar om? Hoe communiceer je op een respectvolle manier? Ik denk dat je door voorbeeldgedrag, want kinderen zien je dat doen, vaak onbewust gedrag aan kinderen meegeeft.

Ik geloof dat kinderen het gedrag van volwassenen in hun omgeving spiegelen. Als je je stoort aan bepaald gedrag van kinderen, denk dan eens wie heeft dat kind dat gedrag voorgedaan? Misschien komt het onbewust wel door mijn eigen gedrag? 

Soms is het goed je bewust te zijn van het feit, dat je kinderen bepaald gedrag juist niet wilt aanleren. We weten allemaal hoe snel kinderen woorden kopiëren, vooral vieze woorden. Gek eigenlijk. Zou dat met gedrag anders zijn? Want het gedrag dat wij voorleven, nemen kinderen over. 

Zo maar een greep uit het enorme aanbod wat we bewust of onbewust overdragen en daardoor delen met kinderen. Het lijkt me goed dat we ons bewust zijn dat kinderen ons heel veel kunnen leren wat we onbewust delen. Ze spiegelen het ons. Sta je open voor die feedback van kinderen?

Een kind als lachspiegel of ben ik die lachspiegel? Een lachspiegel geeft een andere werkelijkheid dan we zelf verwachten. Voor mij een signaal om me af te vragen wat er tussen mij en die ander aan de hand is. Natuurlijk kunnen we kinderen helpen gedrag te corrigeren, dat is wat opvoeden ook is. Het begint met het juiste gedrag voor te leven. Maar heb je het lef om je ook door kinderen te laten corrigeren als je zelf vervelend gedrag verspreidt? Gewoon omdat je bijvoorbeeld zelf niet lekker in je vel zit? Iedereen heeft begrip voor een periode van narigheid, die iemand doormaakt. Maar aan alle begrip zitten grenzen, zo werkt dat ook bij kinderen.

 Ik las op een inspiratiewand: Geluk is a-wiskundig: Geluk vermenigvuldigt door het te delen. Ik wens dat we geluk delen, omdat we dat geluk voelen. Als je die positiviteit deelt, vermenigvuldigt zich dat in de kinderen onderling en krijg jij die glimlach terug, wat bij jou ook weer geluk creëert. Mooi toch?
Geurt Morren
voorzitter CvB
 

HOU VAN MIJ. Van hoeveel kinderen kun je houden?

Op 18 mei staat tijdens Verus 2017 het thema 'Van hoeveel kinderen kun je houden?' centraal.

Ongeveer 25 jaar geleden stelde ik deze vraag ook aan Stijntje Meier. We zaten samen aan een bak koffie. Ik was meester en mijn vrouw verwachtte ons tweede kindje. En tegen Stijntje zei ik: 'Stijntje, kan ik van ons volgende kindje wel net zo veel houden als van ons eerste kindje?' Stijntje sprak de magische woorden: 'Geurt, maak je niet druk. Zodra je dat nieuwe kindje in je armen neemt, opent er gewoon een extra luikje met liefde in je hart.'

En zo is het precies.

Met kinderen in de klas is het niet veel anders. Natuurlijk houdt elke juf of meester van haar of zijn eigen kinderen het meest. Maar met elke nieuwe groep kinderen bouw je een band op en dat begint met liefhebben. Je bent gek op die kinderen en wilt ze helpen hun kansen te benutten, zodat ze mogen uitgroeien tot gelukkige burgers.
En in elk hart van elke meester of juf openen zich dan nieuwe luikjes waar liefde voor kinderen uitkomt. Ik wens alle meester en juffen heel veel luikjes toe.

Weet je wat zo gek is? Ik besef me nu pas dat ik - als meester - me deze vraag 'van hoeveel kinderen kun je houden?' nooit gesteld heb. Het is gewoon logisch voor me dat ik van elk kind houd, anders was ik denk ik nooit meester geworden en werkte ik niet al zo lang met plezier in het onderwijs.

Ik stel voor dat we het liedje 'Ik heb een tuintje in mijn hart' veranderen in 'Ik heb een luikje in mijn hart' voor alle kinderen en dat allemaal door een 'bak koffie van 25 jaar oud' met Stijntje.

Geurt Morren
voorzitter college van bestuur