Jaloers, ik denk dat het dat is. Het maakt een beetje een raar gevoel bij me.
Ik vraag me deze week ernstig af hoe dat kan.
Wat is het nu wat me jaloers maakt?
Zoeken.......
Nadenken.......
Er over spreken met mijn collega Gerlo.
Ik pak dan maar weer de Ipad en kijk naar de tweets die allemaal voorbij komen.
Op dat moment weet ik ook meteen waar die jalouzie vandaan komt. Ik lees de tweets van onze collega's die momenteel in Canada zijn. Zij zijn op studiereis en beleven daar geweldig inspirerende mensen, scholen, kinderen en workshops. Door de moderne techniek worden we voortdurend op de hoogte gehouden van wat zij daar beleven.
Ik lees de tweets over Avis Glaze en PBS, over 'no more excuses' en het stimuleren van positief gedrag. Ik lees de tweets over leren en eigenaarschap van doelen bij kinderen.
Ik lees de tweets over zelfstandig werken en de prachtige voorbeelden daar.
Ik lees de tweets over echt leiderschap
Ik lees de tweets over leren en co teaching.
Jaloers?
Ik was vorig jaar mee en kijk terug op een geweldig bezoek.
Er is ook een gevoel van trots dat we dit binnen dit Samenwerkingsverband samen met Consent uitvoeren en zo werken aan goed onderwijs.
Mijn jalouzie ebt weg. Trots ontstaat.
Dat is het gevoel dat overheerst....... Trots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten